Czy pokuta, odkupienie winy zwalnia od odpowiedzialności za popełnione zło? (rozprawka w oparciu o fr. Pana Tadeusza A. Mickiewicza)

Zanim przejrzysz poniższe propozycje, zapisz swoje pomysły i dopiero skonfrontuj z niżej podanymi. Może okażą się ciekawsze. W procesie rozwijania umiejętności redagowania rozprawki najbardziej liczy się samodzielny trud, indywidualna próba skonfrontowana z innymi modelami, czasami ważniejsze jest popełnienie błędu i wyciągnięcie wniosków, niż korzystanie z gotowego materiału.

Wstęp

Pomysł 1.
Dobrym pomysłem na wstęp może być refleksja o celu napisania przez Mickiewicza Pana Tadeusza. W tym kontekście warto zwrócić uwagę na okoliczności powstania poematu (pobyt poety w Paryżu, bolesne przeżywanie utraty krainy dzieciństwa pogłębione przez fatalną atmosferę w środowisku emigracynym - o czym wspomina Mickiewicz w Epilogu).

Pomysł 2.
Inna ciekawa możliwość to rozważania o ocenianiu człowieka przez społeczeństwo. Bardzo często dokonuje się tej oceny w oparciu o powierzchowne, krzywdzące spojrzenie, bez wnikania w sytuację stanowiącą źródło oceny, bez przyjrzenia się okolicznościom, bez próby empatycznego podejścia do drugiego człowieka.

Teza - wersja 1.

Pokuta polegająca na odkupieniu win poprzez podjęcie ogromnego trudu, któremu towarzyszy cierpienie - zwalnia w jakim sensie z odpowiedzialności za popełnione zło.

Argumenty do tezy 1.

Jacek Soplica popełnił straszliwy błąd - zabójstwo Stolnika Horeszki, uznawanego powszechnie za patriotę, zwolennika Konstytucji 3 Maja, było postrzegane jako rodzaj zdrady narodowej. Jacek stał się stosunkowo szybko wyrzutkiem społecznym. Poczucie winy i zagubienia rodziło kolejne błędy - czyli alkoholizm i zaniedbanie rodziny. Fatalnym finałem stała się śmierć żony. I to był jednocześnie punkt zwrotny: odrzucony przez wszystkich, osamotniony i żyjący z piętnem zbrodniarza - podejmuje działanie, które ma służyć radykalnej zmianie stylu życia, a w dalszym planie - odkupieniu win.

Środki stylistyczne i ich funkcje

W analizowanym fragmencie Jacek Soplica odbywa spowiedź przed Gerwazym - swoim największym wrogiem. Stosując wyliczenia w połączeniu z powtórzeniami, używając zdań paralelnych pokazał Mickiewicz dramatyczną sytuację ostatecznego upadku moralnego bohatera.

Imię zdrajcy przylgnęło do mnie jako dżuma.
Odwracali ode mnie twarz obywatele,
Uciekali ode mnie dawni przyjaciele;
Kto był lękliwy, z dala witał się i stronił;
Nawet lada chłop, lada Żyd, choć się pokłonił,
To mię z boku szyderskim przebijał uśmiechem;

Podsumowanie

Zakończenie