Maciej Kazimierz Sarbiewski i jego koncepcje teoretycznoliterackie
W XVII wieku dzieła teoretycznoliterackie były dostępne jedynie w formie rękopisów, które krążyły wśród studentów.Traktat De perfecta poesi (O poezji doskonałej) ujrzał światło dzienne w wersji łacińskiej i polskiej w roku 1954 (tłum. Marian Plezia). W tekście tym Sarbiewski snuje rozważania na temat eposu, zaczynając od Homera (Iliada, Odyseja) i Wergiliusza (Eneida). W tym ostatnim przypadku podjął się Sarbiewski interpretacji eposu Wergiliusza jako tekstu symbolicznego traktującego wędrówkę Eneasza jako symbol duchowej drogi człowieka.
Nowatorskie ujęcie koncepcji poety przez Sarbiewskiego
Teoretycy literatury późniejszych epok uznali tę koncepcję za barokową zapowiedź romantyzmu. Sarbiewski szuka analogii między poetą a Bogiem, wskazując na proces kreacji jako wspólny dla obu sił akt twórczy, powołujący do istnienia byty.O oksymoronie i paradoksie u Sarbiewskiego
W eseju O poincie i dowcipie (De acuto et arguto, esej zamieszczony w tomie rozpraw Wykłady poetyki, wyd. 1958, tłum. Stanisław Skimina) określił Sarbiewski oksymoron i paradoks jak "concors discordia", czyli "zgodną niezgodność", którą osiągnąć mogą poeci dzięki niezwykłym własnościom języka poetcykiego.Powrót na stronę MACIEJ KAZIMIERZ SARBIEWSKI