Wstęp do epoki romantyzmu
Pojęcia romantyzm nie można zawęzić tylko do literatury i sztuki, gdyż ogarniał wiele sfer życia. Przymiotnik romantyczny pojawił się po raz pierwszy w Anglii w XVII wieku.Jako daty graniczne romantyzmu w Europie wyznacza się przedział między końcem XVIII wieku i połową wieku XIX. Wpływ na kształ tej epoki w Polsce miał okres nazywany w kulturze niemieckiej czasami „burzy i naporu” („Sturm und Drang”) przypadający na lata 1767 - 1785. Popularyzatorami nowych tendencji byli: J. W. Goethe, F.Schiller. Romantyzm angielski reprezentują: G.Byron i W. Scott. Za najwybitniejszego rosyjskiego poetę romantycznego uchodzi A. Puszkin. Do wielkich twórców romantyzmu francuskiego należą: Stendhal, A.Dumas (ojciec), V. Hugo.
W Polsce romantyzm wyznaczają dwie daty graniczne: 1822 r. - wydanie Ballad i romansów A. Mickiewicza oraz 1863 - wybuch powstania styczniowego. Wyjątkowa sytuacja porozbiorowej Polski miała istotny wpływ na rozwój literatury romantycznej w naszym kraju. Warunki historyczne spowodowały, że jej najistotniejszym postulatem stał się patriotyzm. Romantyczna koncepcja czynu wskazała drogę do wolności - powstanie zbrojne. Po upadku powstania listopadowego (1830 - 1831) zaowocował krytyczną analizą samotnej rewolucji szlacheckiej i dyskusją nad formą przyszłego powstania. Okres rozrachunkowy zamknęła rewolucja krakowska w 1846 roku. Nie przyniosła jednak spodziewanych skutków. Nie spełniła nadziei Polaków Wiosna Ludów. Powstanie styczniowe (1863 - 1864) okazało się najbardziej krwawym ze wszystkich zrywów, jego upadek pociągnął za sobą najcięższe represje ze strony zaborców.
powrót na stronę główną CHARAKTERYSTYKA EPOKI