Filozofia epoki romantyzmu
Główne założenia filozoficzne i ideologia romantyzmu ukształtowały się na bazie wielkich wydarzeń historycznych, jakimi były: rewolucja francuska i wojny napoleońskie. Filozofia bardziej zainteresowana światem duchowym niż materialnym dostrzegła sprzeczności i konflikty tkwiące w człowieku. Wielki wpływ na życie umysłowe wywarł F.Hegel. Własną filozofię oparł na dziejach myśli filozoficznej, traktowanych jako wytwór intelektualnej tradycji. W rozwoju świata niezwykle ważną rolę, według filozofa, pełnią jednostki wybitne rozumiejące zadania swojej epoki.Koncepcja romantycznej miłości ukształtowała się pod wpływem poglądów A.W.Schlegla. Miłość zostaje uznana za uczucie mające wymiar kosmiczny, ma własną hierarchię, której szczyt stanowi miłość do Boga.
Indywidualizm romantyczny ma źródło w poglądach F.Schlegla. Według niego osobowość każdego człowieka jest indywidualnym aktem twórczym. Artysta posiada wolność twórczą, która jest potęgą. Daje mu ona nieograniczoną władzę nad swoim dziełem (może je w każdej chwili zmienić, a nawet zniszczyć). W akcie tworzenia ma prawo odrzucać wszelkie normy i zwyczaje.
powrót na stronę główną CHARAKTERYSTYKA EPOKI