Wypracowanie o wyborze między życiem prywatnym bohaterów Wesela a obowiązkami wobec ojczyzny
Życie prywatne czy obowiązki wobec zbiorowości?
W pracy odwołaj się do:
• Wesela Stanisława Wyspiańskiego
• innego utworu literackiego – może to być również utwór poetycki
• wybranych kontekstów.
Kto wie, czy opisana w temacie sytuacja egzystencjalna - stawiająca cżłowieka w obliczu wyboru - nie należy do istoty bycia
człowiekiem, który jest istotą zawieszoną między potrzebą indywidualnego określania siebie a funkcjonowaniem w społeczeństwie.W pracy odwołaj się do:
• Wesela Stanisława Wyspiańskiego
• innego utworu literackiego – może to być również utwór poetycki
• wybranych kontekstów.
Sztuka życia polega zdaje się na tym, by umieć znaleźć równowagę między zyciem prywatnym a powinnościami wobec zbiorowości, rozumianej wężej (przestrzeń lokalna) lub szerzej (ojczyzna).
Archetypiczna wędrówka Odyseusza pokazuje, jak silne jest pragnienie powrotu do własnej rodziny i małej ojczyzny (Itaki), ale przecież Odyseusz nie wahał się, kiedy trzeba było ruszyć pod Troję na wezwanie Agamemnona, reprezentującego wszystkich Greków, a więc szerzej rozumianą zbiorowość. Zostawił żonę i syna Telemacha, aby wspierać Greków swoją siłą i inteligencją.
Mitologia grecka zwraca uwagę na sytuacje tragiczne, takie jak ta dotycząca Agamemnona. Kiedy Grecy byli już gotowi do wyprawy, czekali na wiatr, ale ten się nie pojawiał. Wróżbita Kalchas wyjaśnił władcy, że aby bogowie zaczęli sprzyjać Grekom, Agamemnon musi złożyć ofiarę z Ifigenii - córki wodza greckiego. I Agamemnon to uczynił, czego zresztą małżonka mu nie wybaczyła. Obowiązek wobec zbiorowości okupiony został tragicznym poświęceniem własnego dziecka.
Literatura polska dostarcza nam również sporo materiału wiążącego się z omawianym zagadnieniem.
Jan Kochanowski prouszył ten temat w Odprawie posłów greckich, a Adam Mickiewicz - w powieści poetyckiej Konrad Wallenrod.
W Weselu Stanisława Wyspiańskiego pojawia się ta kwestia w jeszcze innym kontekście, a mianowicie w rzutowaniu tragizmu wyboru na psychikę bohaterów opisywaną za pomocą tego, co Maria Janion określała jako fantazmaty.
Pan Młody wybrał życie prywatne, związał się z chłopką, chcąc uciec od szarej rzeczywistości. Ale upiorne widmo Hetmana (Franciszek Ksawery Branicki) wytknie mu bezceremonialnie, że pyskuje, a nie ma przy sobie nawet szabli. Wyspiański wyraźnie sugeruje za pomocą postaci fantastycznych, że zaniechanie pewnych powinności wobec narodu nie pozwoli inteligentowi na sielską egzystencję przy boku uroczej chłopki.