Indywidualizacja nauczania języka polskiego

Jak indywidualizować proces nauczania języka polskiego?

      Nie jest to zadanie łatwe, z pewnością. Większość polonistów uznaje to za kolejne obciążenie, sprowadzające się do formalnych zapisów w dokumentach szkolnych i do zbytecznego obciążenia czasowego.
      Wielu metodyków podkreśla, że jedną z najlepszych metod indywidualizacji jest informacja zwrotna, która de facto umożliwia w pełnym zakresie proces indywidualizacji - wszak każdy uczeń otrzymuje pełną informację o pozytywach swojej pracy, następnie - wskazówki, co należy poprawić i w jaki sposób to zrobić, a wreszcie - w jakim kierunku się rozwijać.
      Tylko proszę sobie wyobrazić polonistę w szkole średniej, w klasie powiedzmy 33-osobowej, a właściwiej w jednej z wielu klas tych gabarytów. No i przymierzmy się do takiej na przykład rozprawki załóżmy z Wesela Wyspiańskiego. I wreszcie sprawdźmy taką pracę klasową, następnie zredagujmy informację zwrotną. Powodzenia. Ja przynajmniej wybieram świadczenie kompensacyjne.
      Żartowałem.
      Ja wybieram działania upraszczające, starając się pozostawać w zgodzie z zasadą indywidualizacji i marząc o takich warunkach pracy, bym znalazł czas na redagowanie informacji zwrotnej i by mój dobrostan mi na to pozwolił. Proszę mi jednak wierzyć, że są tacy poloniści, którzy to robią (na przykład pewna pani Agnieszka K. z Rybnika).
      Moje propozycje są nader proste i - co też na swój sposób jest ważne - pozwalają rozliczyć ten obowiązek i zarazem uświadomić uczniów, że coś takiego jak indywidualizacja procesu nauczania, naprawdę się odbywa.

     Podajemy uczniom dwa zadania. Musimy wyjaśnić, że są w klasie uczniowie, którzy posiadają opinie lub orzeczenia (bez podawania nazwisk). Z tych dokumentów wynika, iż nie wszyscy są w stanie wykonać trudniejsze zadania. (Zauważmy w tym momencie, że wkraczamy na grząski nurt RODO i musimy zachować ostrożność oraz godzić to, czego pogodzić nie sposób). Nie ma wyjścia: powinniśmy wyjaśnić, że uczniowie mający zatem pewne ograniczenia mają przecież naturalne prawo do pełnego zakresu ocen. Innymi słowy, wykonując łatwiejsze polecenie, mają prawo do piątki. Przyjąłem taką zasadę, że pozwalam też uczniom pozostałym do wyboru łatwiejszego zadania, ale z tym założeniem, że ci pozostali mogą otrzymać maksymalnie ocenę dostateczną.

Przykład 1. Antygona Sofoklesa
1. Porównaj Antygonę i Ismenę oraz wyjaśnij, czym kierowała się Antygona w swoim postępowaniu.
lub
2. Antygona - bohaterka, która wzbudza podziw, kontrowersje czy też inne emocje lub odczucia współczesnego człowieka. Rozwiń i uzasadnij twierdzenie.



powrót na stronę główną METODYKA - JĘZYK POLSKI