Symbolika góry w Biblii
Góra to symbol dążenia człowieka ku Bogu, a nawet spotkania z Bogiema, tak jak to miało miejsce w przypadku przekazania Mojżeszowi kamiennej tablicy z Dziesięciorgiem przykazań na górze Synaj (Wj 19,2-25).Z kolei góra Syjon w Jerozolimie to miejsce budowy przez króla Salomona okazałej świątyni.
W Ewangelii wg św. Mateusza pojawia się słynne Kazanie na Górze (Mt 5,1 nn.).
Motyw góry w kulturze
Jednym z istotniejszych znaków kultury jest góra. Również w Biblii jest to jeden z ważniejszych motywów. Na górze Synaj (Horeb) doszło do spotkania między Mojżeszem a Bogiem, arka Noego zatrzymała się na górze Ararat, Chrystus umiera na Golgocie (tu symbolika góry zostanie powiązana z symboliką krzyża – łączy on element wertykalny, czyli pionowy, wskazujący na dążenie ku Bogu, z elementem horyzontalnym, poziomym, odnoszącym się do wymiaru ziemskiego, do człowieczeństwa Chrystusa). Na górze Tabor ma miejsce przemienienie Chrystusa. Góra jest miejscem spotkania człowieka z Bogiem, przestrzenią wyodrębnioną i dostępną dla wybranych. Staje się także miejscem cierpienia i ofiary. Ona wskazuje wertykalne dążenia człowieka, czyli pragnienie przekroczenia tego, co człowiecze, zbliżania się ku metafizyce.
Nawet dzisiejsze spojrzenie na górę ma w sobie coś z metafizyki, biblijnego respektu wobec potęgi góry.
Symbolika góry jest powiązana z symboliką środka. Człowiek potrzebował zawsze jakiegoś punktu, do którego mógłby się odnieść, by nie ulec zagubieniu. W wielu kulturach góra stawała się środkiem, centrum świata (góra Garizim w Palestynie nazywana jest „pępkiem świata”).
Spotkanie człowieka z Bogiem odbywa się często poprzez tzw. epifanię – Bóg objawia się w krzaku gorejącym, słupie ognistym, obłoku. Miejsce objawienia, miejsce spotkania z Bogiem staje się przestrzenią świętą, sacrum. Sacrum (w języku łacińskim „rzecz święta”, „tajemnica”) przeciwstawiona jest profanum, czyli sferze świeckiej, nieświętej.