Interpretacja wiersza Sitowie Tuwima
Sitowie - teza interpretacyjna
Wiersz ma charakter autotematyczny. Podmiot liryczny ubolewa nad faktem oderwania od rzeczywistości. Nie przypuszczał kiedyś, że
bliskość świata przyrody, obudzony zachwyt płynący z kontaktu z przyrodą, przyniesie ostatecznie poczucie utraty, cierpienie i tęsknotę za tym,
co minęło bezpowrotnie.
Argumentacja w powiązaniu z funkcjami środków w wierszu Sitowie
Jest to mimo wszystko wiersz o mocy słowa, dzięki któremu można próbować przezwyciężać proces przemijania. Owszem, trzcina powołana do bytu
w wierszu nie jest tą trzciną, której zapach podmiot liryczny odczuwał jako dziecko, ale ona jest. Idą tropem Horacego, można powiedzieć, że dzięki istnieniu
w poezji stała się nieśmiertelna.
