Cyprian Norwid Marionetki

Interpretacja wiersza
Marionetki
Cypriana Norwida

Czy Norwid się nudzi?

      Wbrew pozorom jest to istotne pytanie. Podmiot liryczny zaczyna co prawda swoją wypowiedź od stwierdzenia: "Jak się nie nudzić?", ale przecież Norwid należy do mistrzów ironii. A ciąg dalszy strofy pierwszej jest oczywisty: patrząc we wszechświat, uświadamiając sobie paradoks kosmicznego pędu przy jednoczesnym odczuciu statyczności - nie sposób się nudzić.

              Jak się nie nudzić? gdy oto nad globem
               Milion gwiazd cichych się świeci,
               A każda innym jaśnieje sposobem,
               A wszystko stoi - i leci...

      O ile w strofie pierwszej podmiot liryczny ogarniał kosmos, to w drugiej przenosi się w przestrzeń Ziemi.

               I ziemia stoi - i wieków otchłanie,
               I wszyscy żywi w tej chwili,
               Z których i jednej kostki nie zostanie,
               Choć będą ludzie, jak byli...

      I znowu pisząc "ziemia stoi", posługuje się Norwid ironią. Obejmuje myślą wszystkich żywych w teraźniejszości i dzieli się spostrzeżeniem: "Z których i jednej kostki nie zostanie". Sięgając po uniwersalny motyw vanitas, uświadamiając prawdę o przemijalności, potrafił Norwid uczynić to w sposób oryginalny: skontrastował wszystkich żywych "w tej chwili" ze zdrobnieniem "kostka"; ogół - z tym co pojedyncze.



Powrót na stronę CYPRIAN NORWID