Inwokacja średniowiecznego narratora
Legenda o świętym Aleksym zaczyna się jak przyzwoity utwór epicki, z przytupem inwokacyjnym.
Ach, krolu wieliki nasz,
Coż ci dzieją Męszyjasz,
Przydaj rozumu k mej rzeczy
Me sierce bostwem obleczy
Raczy mię mych grzechow pozbawić,
Bych mogł o twych świętych prawić.
Całość otwiera apostrofa do Chrystusa, który ma być sprawcą uczynienia narratora mądrym, poddanym woli Bożej i czystym. W takim kształcie może
on prowadzić opowieść o świętych - takich na przykład jak Aleksy.Coż ci dzieją Męszyjasz,
Przydaj rozumu k mej rzeczy
Me sierce bostwem obleczy
Raczy mię mych grzechow pozbawić,
Bych mogł o twych świętych prawić.
powrót na stronę główną ŚREDNIOWIECZE