Tadeusz Różewicz w wierszu Nasz wieszcz Adam podąża tropem odbrązowiania gigantów naszej kultury, a więc drogą wyznaczoną między innymi przez Tadeusza Boya-Żeleńskiego, a ugruntową przez wielkich szyderców polskiej literatury: Witolda Gombrowicza i Sławomira Mrożka.
Utwór o Mickiewiczu został zamieszczony w tomiku z 1983 roku, zatytułowanym Portrety zeszytów szkolnych. Zatem tytuł jednoznacznie wskazuje na kontekst humorystyczny w stylu humoru z zeszytów szkolnych - i rzeczywiście wiersz Nasz wieszcz Adam napisany został w nieco pokracznym stylu uczniowskim, z bardzo charakterystycznymi uproszczeniami.
Adam Mickiewicz
miał wydatne rysy twarzy
nos małe oczy
na głowie nosił grzywę
siwych włosów
jak aureolę
usta miał odęte
pogardliwie
a głos piskliwy
który stawał się donośny
w czasie słynnej Improwizacji
Strofa pierwsza może się kojarzyć z typowo szkolną charakterystyką postaci. Charakterystyka zaczyna się od opisu wyglądu (wydatne rysy twarzy,
nos, małe oczy, grzywa).
miał wydatne rysy twarzy
nos małe oczy
na głowie nosił grzywę
siwych włosów
jak aureolę
usta miał odęte
pogardliwie
a głos piskliwy
który stawał się donośny
w czasie słynnej Improwizacji
Powrót na stronę TADEUSZ RÓŻEWICZ