Charakterystyka literatury współczesnej
XX wiek okazał się wiekiem totalizmów, które postawiły ludzkość przed zasadniczymi pytaniami: o trwałość wydawałoby się wiecznych ideałów i wartości, o zasadność wiary w dobro i postęp ludzkości. Innymi słowy kultura europejska uległa kryzysowi tak w sensie duchowym, jak i materialnym.Wkroczenie armii hitlerowskiej 1 września i zajęcie ziem wschodnich przez Armię Czerwoną w dniu 17 września 1939 roku - te dwa fakty określiły polską rzeczywistość czasu wojny i okresu powojennego, wyciskając również swoje piętno na literaturze i sztuce. Totalitaryzm faszystowski i stalinowski stały się zagrożeniami dla człowieka i narodów.
Literaturę współczesną (wojenną i powojenną) można podzielić na okresy, posługując się kryterium ważnych wydarzeń historyczno-politycznych:
1939 - 1945 - literatura wojny i okupacji;
1945 - 1948 - „świt pokoju”, czas euforii i jednoczesnego formowania się nowej władzy; w literaturze pojawiły się próby opisu czasów okupacji z ich wpływem na psychikę człowieka;
1949 - 1955 - socrealizm (realizm socjalistyczny);
1956 - 1968 - przełom październikowy, okres nazywany również „naszą małą stabilizacją;
1968 - 1980 - czasy propagandy sukcesu trwające do sierpnia 1980 roku (powstanie „Solidarności”);
1981 - 1989 - stan wojenny, upadek komunizmu, przejęcie władzy przez opozycję solidarnościową;
Można oczywiście pokusić się o wyodrębnienie okresu od 1989 roku po rok dzisiejszy, a nawet dokonać jego rozbicia na dwa okresy.
Powrót na stronę WSPÓŁCZESNOŚĆ